Vier uur, ik kijk op de klok. De jongen met de djembé zit naast me, naast me in de trein. Hij zegt vandaag niet veel, zo is die vaak. 'Moeten we overstappen?' Het antwoord weet ik al, dat hoeven we niet. De jongen met de djembé antwoord niet. 'Oh nee, dat hoeven we niet' zeg ik na nog een minuut van stilte.

Zeven minuten over vier, ik kijk op de klok, we zijn er. Uit het bagagerek haal ik mijn versterker, batterijen van Kruidvat, microfoon, mijn Kipling-tas en dat ding waar ik de tektst van de muziek op zet. Mijn begeleidster heeft me wel 's verteld hoe zo een ding heet, maar met mijn hoofd zat ik ergens anders. Dat zit ik wel vaker als ik thee drink met haar, soms kleed ik haar uit, met mijn ogen, dan stel ik me voor hoe groot haar borsten zijn, wat voor een navel ze heeft of vraag me af of haar knieën er net zo verschrompeld uit zien als de mijne.

Negen minuten over vier, ik kijk op de klok, we stappen de trein uit. De jongen met de djembé helpt me niet met tillen, het zal me ook een worst wezen. 'Het lijkt me goed als we naar buiten gaan, daar heb je zo een afdakje' zeg ik en laat dat ding waar ik de tekst op zal zetten vallen. Even sta ik stil, waarom weet ik niet, soms doe ik dingen die ik niet begrijp. Misschien hoopte ik dat iemand me zou helpen, dat doen ze niet, mij helpen ze niet.

Twaalf minuten over vier, ik kijk op de klok, we staan er, onder het afdakje, hier kunnen ze ons goed horen. De batterijen haal ik uit de verpakking, het zijn er acht, type R6, ik heb er maar zes nodig. 'Als hier plus moet dan moet hier min, toch?' vraag ik. De jongen met de djembé knikt. Uit mijn Kipling tas haal ik mijn camera, met statief eraan, ik zet het voor ons neer. De verpakking en de overige batterijen van Kruidvat gaan terug in mijn tas.

Zeventien minuten over vier, ik kijk op de klok, de camera staat aan. Snel pak ik mijn telefoon en zet "Nah Neh Nah" van Vaya Con Dios op. 'Staat die aan?' vraagt de jongen met de djembé en ik begin te zingen.

( inspiratie )



Leave a Reply.